1. Η Σπουδή του ανθρώπου Έπειτα από την μακρά πορεία του αντικειμενισμού, η γνωστική επανάσταση προσπάθησε να επαναφέρει το νου και το νόημα ως κεντρική ιδέα της ψυχολογίας και να προτείνει υποθέσεις για τις διεργασίες. Έχει όμως παρεκκλίνει από το νόημα στην πληροφορία, από το νόημα στην υπολογισιμότητα, και έτσι εξομοιώθηκε ο νους με το πρόγραμμα, όπου νους για τον συγγραφέα είναι καταστάσεις πρόθεσης, όπως «πιστεύω, επιθυμώ, προτίθεμαι, νόημα». Πώς οικοδομείται όμως μια επιστήμη γύρω από την έννοια «νόημα»; Παίρνοντας υπόψιν ότι τα συμβολικά συστήματα είναι εκεί, η κουλτούρα δηλαδή και η γλώσσα. Το χάσμα ανάμεσα στην βιολογική εξέλιξη και την κουλτούρα γεφυρώθηκε με τον συνθετικό της ρόλο. Τα ανθρώπινα όντα δηλαδή αποτελούν εκφράσεις μιας κουλτούρας. Γιατί η κουλτούρα πρέπει να αποτελεί κεντρική έννοια της ψυχολογίας; Αν ο άνθρωπος πραγματώνει τις νοητικές του δυνάμεις μέσω της κουλτούρας, δεν μπορεί να υπάρξει ψυχολογία που να βασίζεται στο άτομο. Tο νόημα είναι κοινό και το μοιράζονται όλοι, αλλιώς το σύστημα της κουλτούρας αποδιοργανώνεται και μαζί με αυτό αυτοί που το αποτελούν. Είναι η «λαϊκή ψυχολογία» που ασχολείται με την φύση των καταστάσεων προθετικότητας «πεποιθήσεις, επιθυμίες, προθέσεις» και αλλάζει σύμφωνα με τις μεταβαλλόμενες αντιδράσεις της κουλτούρας στον κόσμο.   Οι επιστήμονες της συμπεριφοράς…