Το σύστημα της οικογένειας αποτελείται από άτομα που έχουν σχέσεις διαφορετικών επιπέδων και που αλληλεπιδρούν μεταξύ τους. Σύμφωνα με το βιολόγo L. Bertalanffy, όλα τα ζωντανά συστήματα είναι ανοικτά, δέχονται δηλαδή ερεθίσματα από τα έξω και από τα μέσα και αλληλεπιδρούν ανταλλάσσοντας ύλη και ενέργεια. Εμείς θα λέγαμε ότι ανταλλάσσουμε νοήματα ζωής. Αυτό μερικές φορές το ονομάζουμε επικοινωνία. Αυτά τα νοήματα ανταλλάσσονται ανάμεσα σε ένα εγώ που για να υπάρχει χρειάζεται ένα εσύ. Ανταλλάσσουμε νοήματα και όχι λέξεις Η οικογένεια ως σύστημα ανταλλάσσει και κληρονομεί “μιμίδια” δηλαδή μονάδες και σχεδία αφήγησης της πραγματικότητας. Κάθε οικογένεια ως σύστημα παράγει τη δική της μυθολογική αφήγηση, για το τι είναι καλό /κακό /επιτυχία /αποτυχία /δίκαιο /άδικο για τη ζωή. «Αφηγούμαστε μεταξύ μας μύθους ιστορίες άρα υπάρχουμε.» Θα προσπαθήσουμε να ορίσουμε την έννοια του οικογενειακού μύθου. Η έννοια του οικογενειακού μύθου αναφέρεται σε ορισμένες πεποιθήσεις αρκετά καλά συστηματοποιημένες τις οποίες συμμερίζονται όλα τα μέλη της οικογένειας και αναφέρονται στους αμοιβαίους ρόλους τους μέσα στην οικογένεια και στη φύση των σχέσεων τους. Αυτές τις μυθολογικές κατασκευές τις συμμερίζονται όλοι μέσα στην οικογένεια ως υστατες αλήθειες που δεν υπόκεινται σε καμία κριτική και μεταβιβάζονται από γενιά σε γενιά. Οι μύθοι μπορεί να περιλαμβάνουν το φολκλόρ, (Πάσχα-…

1. Η Σπουδή του ανθρώπου Έπειτα από την μακρά πορεία του αντικειμενισμού, η γνωστική επανάσταση προσπάθησε να επαναφέρει το νου και το νόημα ως κεντρική ιδέα της ψυχολογίας και να προτείνει υποθέσεις για τις διεργασίες. Έχει όμως παρεκκλίνει από το νόημα στην πληροφορία, από το νόημα στην υπολογισιμότητα, και έτσι εξομοιώθηκε ο νους με το πρόγραμμα, όπου νους για τον συγγραφέα είναι καταστάσεις πρόθεσης, όπως «πιστεύω, επιθυμώ, προτίθεμαι, νόημα». Πώς οικοδομείται όμως μια επιστήμη γύρω από την έννοια «νόημα»; Παίρνοντας υπόψιν ότι τα συμβολικά συστήματα είναι εκεί, η κουλτούρα δηλαδή και η γλώσσα. Το χάσμα ανάμεσα στην βιολογική εξέλιξη και την κουλτούρα γεφυρώθηκε με τον συνθετικό της ρόλο. Τα ανθρώπινα όντα δηλαδή αποτελούν εκφράσεις μιας κουλτούρας. Γιατί η κουλτούρα πρέπει να αποτελεί κεντρική έννοια της ψυχολογίας; Αν ο άνθρωπος πραγματώνει τις νοητικές του δυνάμεις μέσω της κουλτούρας, δεν μπορεί να υπάρξει ψυχολογία που να βασίζεται στο άτομο. Tο νόημα είναι κοινό και το μοιράζονται όλοι, αλλιώς το σύστημα της κουλτούρας αποδιοργανώνεται και μαζί με αυτό αυτοί που το αποτελούν. Είναι η «λαϊκή ψυχολογία» που ασχολείται με την φύση των καταστάσεων προθετικότητας «πεποιθήσεις, επιθυμίες, προθέσεις» και αλλάζει σύμφωνα με τις μεταβαλλόμενες αντιδράσεις της κουλτούρας στον κόσμο.   Οι επιστήμονες της συμπεριφοράς…